zaprószyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zaprószyćszę, zaprószyćszy, zaprószyćszony {{/stl 8}}{{stl 7}} o czymś sypkim, miałkim: pokryć coś cienką warstwą, dostać się gdzieś; zasypać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaprószyłaś cały stół tym proszkiem. Nie syp, bo… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaprószyć — dk VIb, zaprószyćszę, zaprószyćszysz, zaprószyćprósz, zaprószyćszył, zaprószyćszony rzad. zaprószać ndk I, zaprószyćam, zaprószyćasz, zaprószyćają, zaprószyćaj, zaprószyćał, zaprószyćany «o pyle, kurzu: dostać się gdzieś, zanieczyścić coś;… … Słownik języka polskiego
zaprószyć ogień — {{/stl 13}}{{stl 7}} spowodować nieumyślnie pożar, np. niedogaszonym niedopałkiem papierosa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci zaprószyły ogień w stodole. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
zakurzyć — dk VIb, zakurzyćrzę, zakurzyćrzysz, zakurzyćkurz, zakurzyćrzył, zakurzyćrzony 1. «pokryć kurzem, zaprószyć czymś sypkim; zapylić» Zakurzyć obuwie, ubranie. Zakurzone meble, książki. 2. pot. «zapalić papierosa, fajkę» Przystanęli, żeby zakurzyć.… … Słownik języka polskiego
ogień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. ognia; lm D. ogni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciepło i światło powstałe w wyniku spalania się ciał, widoczne w postaci płomieni i żaru; płomień : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mały,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
